ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΣΗ

Η φασιστικού τύπου επίθεση εναντίον του συμπατριώτη μας Γιάννη Πανούση, που καταδικάστηκε - πολύ σωστά - από κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, είχε μια ακόμη, παράπλευρη απώλεια. Άφησε να περάσει απαρατήρητη και ασχολίαστη μια πολύ σημαντική είδηση: Η δημοσίευση των πρώτων αποτελεσμάτων από την αξιολόγηση των πανεπιστημιακών τμημάτων που πραγματοποιήθηκε από τους περίφημους «εξωτερικούς αξιολογητές», τους οποίους όρισε το ΥΠ.Ε.Π.Θ. για τον σκοπό αυτό.
Σε γενικές γραμμές στα θετικά των πανεπιστημιακών τμημάτων καταγράφηκε το υψηλό επίπεδο των εκπαιδευτικών (με βάση τους μεταπτυχιακούς τίτλους, τα συγγράμματα, τις δημοσιεύσεις και το ερευνητικό έργο), ενώ στα αρνητικά περιλήφθηκαν οι ελλιπέστατες υποδομές, ο τρόπος εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (πανελλήνιες) και ο μεγάλος αριθμός χαμένων ωρών από καταλήψεις, αποχές κ.α.
Από αυτή την έρευνα το μόνο που ίσως δεν γνώριζε η ελληνική κοινωνία, και το πληροφορήθηκε με αισθήματα ικανοποίησης πιστεύουμε, ήταν το καλό επίπεδο των πανεπιστημιακών μας δασκάλων. Για τα αρνητικά δεν χρειάζονταν και τόσο οι «εξωτερικοί αξιολογητές» να μας πληροφορήσουν. Εδώ και χρόνια το εκπαιδευτικό κίνημα καταγγέλλει ότι η χώρα μας διαθέτει για την Παιδεία το χαμηλότερο ποσοστό δαπανών από όλες τις χώρες του αναπτυγμένου κόσμου. Ούτε χρειαζόταν βέβαια κάποιος ειδήμων για να επισημάνει την ανεπάρκεια του συστήματος των πανελληνίων εξετάσεων και τις διαστρεβλώσεις που προξενεί στη λειτουργία του Λυκείου και του Γυμνασίου. Όσοι εμπλέκονται με την εκπαίδευση είτε ως δάσκαλοι είτε ως μαθητές είτε ως γονείς το γνωρίζουν πολύ καλά. Τέλος δεν υπάρχει σχεδόν κανείς που δεν αναγνωρίζει ότι, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, τα δύο προηγούμενα αρνητικά σχετίζονται με το τρίτο.
Έτσι μάλλον αβίαστα προκύπτει το ερώτημα, αφού όλοι γνωρίζαμε αυτά που απλώς μας επιβεβαιώνουν τώρα οι «εξωτερικοί αξιολογητές», γιατί προτιμήθηκε από την κυβέρνηση η μετωπική ρήξη με την εκπαιδευτική κοινότητα για την αναθεώρηση του άρθρου 16; Σε τι θα βελτίωνε τις υποδομές των ιδρυμάτων της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης η νομιμοποίηση των κάθε λογής κολλεγίων; Ποια η διαφορά αν εισάγονται «παπαγάλοι» σε δημόσια ή σε ιδιωτικά Α.Ε.Ι.; Γιατί η πανεπιστημιακή κοινότητα αναστατώθηκε, μάτωσε κυριολεκτικά επί δύο χρόνια εγκλωβισμένη σε μια σύγκρουση που σήμερα επιβεβαιώνεται με τον πιο επίσημο τρόπο ότι έγινε για ένα «πουκάμισο αδειανό»; Γιατί τέλος με ανέντιμους τρόπους -εδώ και χρόνια- έγινε συστηματική προσπάθεια να σπιλωθεί συνολικά ο χώρος των εκπαιδευτικών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης προκειμένου να καταλογιστεί σε αυτούς η αποτυχία της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας;
Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίστηκαν και αντιμετωπίζονται και οι εκπαιδευτικοί των άλλων βαθμίδων. Είμαστε βέβαιοι όμως ότι οποιοσδήποτε αμερόληπτος παρατηρητής προσπαθούσε να αξιολογήσει την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση θα κατέληγε σε παρόμοια συμπεράσματα. Το ίδιο βέβαιοι είμαστε, ότι, μπροστά σε αυτή την προφανή αποτυχία του πολιτικού συστήματος να εγγυηθεί για την πατρίδα μας «ένα καλό δημόσιο σχολείο σε κάθε γειτονιά», το καθήκον αυτό πέφτει στις πλάτες των εκπαιδευτικών.
Στις συνειδήσεις των εκπαιδευτικών της τάξης (και όχι των «προθαλάμων») ωριμάζει η ιδέα της ανάγκης ενός αυτόνομου εκπαιδευτικού κινήματος που θα γυρίζει την πλάτη του κομματικούς ανταγωνισμούς, που δεν αντανακλούν υπαρκτές αντιθέσεις αλλά άνευ περιεχομένου συγκρούσεις μηχανισμών για την νομή της εξουσίας. Όσοι από μας -κι είμαστε πολλοί- αισθανόμαστε την κρίσιμη για το Δημόσιο Σχολείο συγκυρία, πρέπει να συντονίσουμε τη δράση μας για τη λύση των αληθινών προβλημάτων των εκπαιδευτικών και της εκπαίδευσης.
Ας μιλήσουμε απλά γι’ αυτά που καθημερινά βιώνουμε στα σχολεία μας διατυπώνοντας συγκεκριμένες προτάσεις. Ας δώσουμε το δικό μας στίγμα επ’ ευκαιρία του «δικού μας διαλόγου» με την κοινωνία που οργανώνει η Ο.Λ.Μ.Ε.

Κόρινθος 18/3/09

ΔΙΚΤΥΟ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ
Α΄ Ε.Λ.Μ.Ε. ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ