ΑΠΟ ΟΛΜΕ-ΣΧΕΔΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΓΙΑ ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

ΣΧΕΔΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
με θέμα «την εγκύκλιο του ΥΠΕΠΘ σχετικά με την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας».

Μελετώντας τόσο την εγκύκλιο, όσο και το νέο νόμο για την παιδεία με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Αναβάθμιση του ρόλου του Εκπαιδευτικού - Καθιέρωση Κανόνων Αξιολόγησης και Αξιοκρατίας στην Εκπαίδευση και λοιπές διατάξεις», σε σχέση και με τη σημερινή δραματική συγκυρία που αφορά στην οικονομική και εργασιακή ισοπέδωση όλων των εργαζομένων και κατά συνέπεια και των εκπαιδευτικών, καθώς και τους σχεδιαζόμενους στόχους μέσα από το σχέδιο «Καλλικράτης», αποφασίσαμε το σχολείο μας να μη συμμετάσχει στην πιλοτική εφαρμογή της ‘αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας’.
1 . Ο κλάδος μας μέσα και από τα πρόσφατα συνέδριά του έχει (13ο και 14ο) έχει απορρίψει την αξιολόγηση – χειραγώγηση των εκπαιδευτικών καθώς και την κοινωνική κατηγοριοποίηση των σχολείων μέσω της αξιολόγησης των σχολικών μονάδων.
2. Με το θεσμό αυτό μεταφέρεται η ευθύνη του εκπαιδευτικού συστήματος στους ίδιους τους εκπαιδευτικούς και διαγράφονται οι τεράστιες πολιτικές και οικονομικές ευθύνες της κυβέρνησης στο χώρο της παιδείας. Αντίθετα η εκπαιδευτική - συνδικαλιστική – πολιτική «αξιολόγηση» του κλάδου μέσα από συλλογικές διαδικασίες του εκπαιδευτικού συστήματος, των «νέων» μορφών διδακτικής, της ανάπτυξης της εργαλειακής γνώσης – πληροφόρησης –δεξιοτήτων χωρίς ολόπλευρη-ενιαία-κριτική γνώση, της υλικοτεχνικής υποδομής, της αντισταθμιστικής εκπαίδευσης, της μείωσης του αριθμού των μαθητών στα τμήματα, της οικονομικής στήριξης των εκπαιδευτικών, της ασφάλισης σύνταξης, παιδαγωγικής και επιστημονικής στήριξης, το σταμάτημα του κομματισμού και των παρεπόμενων του πετιούνται στα σκουπίδια σε διαχρονική βάση.
3. Με τη διαδικασία αυτή, που σε πρώτη φάση θα είναι εσωτερική, επιδιώκεται η ενοχοποίηση του σχολείου και των εκπαιδευτικών για το παραγόμενο έργο, η νομιμοποίηση της απόσυρσης της κρατικής χρηματοδότησης και η παράδοση των σχολείων σε χορηγούς πάσης φύσεως.
4. Ανοίγει το δρόμο και μάλιστα με την οικειοθελή συμμετοχή μας στην κατηγοριοποίηση των σχολείων σε καλά και κακά, σε αποδοτικά και μη, αγνοώντας εσκεμμένα τις κοινωνικές συνθήκες και το χώρο που λειτουργούν, με εμφανή στόχο το κλείσιμο «αποτυχημένων» σχολικών μονάδων. Η πρόβλεψη για δημοσιοποίηση της έκθεσης αξιολόγησης του κάθε σχολείου ακόμα και μέσω διαδικτύου, όπως προβλέπεται από το άρθρο 32 του νέου νόμου θα συμβάλει αναμφίβολα στη κατηγοριοποίηση των σχολείων Με τέτοιου είδους μέτρα «αυτοαξιολόγησης» στην Αγγλία και στις ΗΠΑ, έχει κλείσει μεγάλος όγκος σχολείων σε φτωχές λαϊκές περιοχές. (Αγγλοσαξονικό μοντέλο εσωτερικής αξιολόγησης).
5. Η διαχείριση της εκπαιδευτικής καθημερινότητας (μεγάλα τμήματα, οικονομικά και κοινωνικά εξαθλιωμένους εκπαιδευτικούς, εκρηκτική κοινωνική κατάσταση λόγω κρίσης), χρεώνεται αποκλειστικά και μόνο στο σύλλογο εκπαιδευτικών και απενοχοποιεί την αντιλαϊκή και αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης.
6. Το παιδαγωγικό και διδακτικό έργο των εκπαιδευτικών μετατρέπεται σε διοικητικό, συμπληρώνοντας φόρμες και αριθμούς, αναζητώντας χρηματοδότες για τη σχολική μονάδα, απολογούμενοι για κατ’ εξοχήν κοινωνικά φαινόμενα όπως η μαθητική διαρροή, οι μαθησιακές επιδόσεις και η κοινωνική ανάπτυξη των μαθητών.
7. Η εκπαιδευτική διαδικασία μετατρέπεται σε καθαρά βαθμοθηρική και ανταγωνιστική για να παρουσιαστεί καλή η «αυτοαξιολόγηση», χωρίς κανένα ίχνος πολλαπλής βελτιωτικής ανατροφοδότησης.
8. Η διαδικασία της αυτοαξιολόγησης συμπορεύεται και υπηρετεί την περιφερειοποίηση της εκπαίδευσης μέσω του «Καλλικράτη». Η υπαγωγή των σχολείων στους δήμους, η σταδιακή μετατροπή του εκπαιδευτικού σε δημοτικό υπάλληλο με ελεύθερη μάλιστα σύμβαση, η μεταφορά του κόστους λειτουργίας στους γονείς, η αναζήτηση χορηγών, κλείσιμο σχολικών μονάδων κλπ προϋποθέτουν την αποδοχή και συμμετοχή του εκπαιδευτικού κόσμου στην ραγδαία οπισθοδρόμηση που σχεδιάζεται. Η αυτοαξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου αποτελεί σημαντικό τμήμα αυτού του μηχανισμού αποδοχής και υποταγής.
9. Το νέο σχολείο είναι το σχολείο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Πώς ορίζεται το σχολείο αυτό; Με μια λέξη: Φτηνό. Δύο είναι τα εργαλεία για να γίνει το σχολείο ακόμα πιο φτηνό απ' ό,τι είναι: Ο δραστικός περιορισμός των εκπαιδευτικών με ταυτόχρονες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου. Και τα δύο έχουν ένα κοινό παρανομαστή: το σχολείο της αγοράς.

10. Η επιδίωξη του νέου νόμου για την παιδεία για αξιολόγηση της σχολικής μονάδας στόχο έχει να αποσιωπήσει τις ευθύνες της Πολιτείας για τη δραματική υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης όλα αυτά τα χρόνια, μέσα από την υποχρηματοδότηση και τις αντιπαιδαγωγικές-αντικοινωνικές ‘μεταρρυθμίσεις’ σε βάρος των παιδιών μας και να στοχοποιήσει ως υπεύθυνους τους εκπαιδευτικούς. Αν λάβει, επίσης, κανείς υπ’ όψη του ότι οι ποσοτικοί δείκτες που αφορούν σε στατιστικά στοιχεία δίνονται εδώ και χρόνια απ’ όλα τα σχολεία, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι αποκρύπτεται η βαθύτερη σκοπιμότητα του πολυνομοσχεδίου, που υπακούει στο γενικότερο σχεδιασμό για συρρίκνωση των σχολείων, των θέσεων εργασίας και των εργασιακών δικαιωμάτων.

11. Παρά το γεγονός ότι η «αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας» προβάλλεται ως μια «ανώδυνη» διαδικασία που δεν θα έχει σχέση με την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού, ο νέος νόμος για την παιδεία (αρ.32 παρ. 4) αναφέρει ρητά πώς: την αξιολόγηση της δράσης των σχολικών μονάδων, ακολουθεί η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, η οποία πραγματοποιείται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις.
Αυτό σημαίνει πως εφαρμόζεται ο ν. 2986/02, με βάση τον οποίο επιχειρείται η χειραγώγηση και η υποταγή των εκπαιδευτικών, που ο κλάδος μας έχει απορρίψει στα συνέδριά και τις συνελεύσεις του.

Ποιο συγκεκριμένο όσον αφορά τους «δείκτες» που αναφέρονται στην εγκύκλιο του Υπ.Παιδείας για την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας:
- Η πρώτη δράση της ‘αυτοαξιολόγησης’ που αφορά στους «πόρους της σχολικής μονάδας», αθωώνει τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες για τη δραματική υποχρηματοδότηση της παιδείας, αποσπά εμάς τους εκπαιδευτικούς από το διδακτικό και παιδαγωγικό μας έργο, μας μετατρέπει σε ζητιάνους αναζήτησης πόρων, ενώ ανοίγει διάπλατα την πόρτα στους ιδιώτες-χορηγούς, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Η αναφορά, επίσης, στην «αξιοποίηση των πόρων» αποκρύπτει την αδυναμία της μετά βίας κάλυψης των βασικών λειτουργικών αναγκών και δίνει την εντύπωση της επιχορήγησης των σχολείων με πακτωλό χρημάτων που απλώς δεν διατίθενται ορθολογικά. Αξίζει να σημειώσει κανείς το παράδειγμα των δημόσιων σχολείων της Αμερικής, όπου μετά την εφαρμογή αντίστοιχης διάταξης, η αδυναμία εξεύρεσης πόρων. οδήγησε σε μαζικό κλείσιμο σχολείων και αντίστοιχες απολύσεις εκπαιδευτικών
- Η πρόβλεψη επίσης για την «εφαρμογή του προγράμματος χωρίς απώλεια διδακτικών ωρών», αποσιωπά κάθε ευθύνη για ανεπαρκείς και καθυστερημένες καλύψεις των διδακτικών κενών, ενώ ταυτόχρονα επιχειρεί να μας αφαιρέσει τη δυνατότητα να απεργούμε, υπερασπίζοντας το δημόσιο σχολείο και τα εργασιακά μας δικαιώματα.
- Η ασάφεια και η γενικολογία στους επιμέρους δείκτες αυτοαξιολόγησης που αφορούν στις «επιδόσεις των μαθητών» δε λαμβάνει υπ’ όψη τις κοινωνικές, οικονομικές και οικογενειακές παραμέτρους που καθορίζουν την επίδοση των παιδιών και παρουσιάζουν τους «ποσοτικούς δείκτες» της επιτυχίας στις εξετάσεις, ως μια διαδικασία εν κενώ, αποκομμένη από τις κοινωνικές αιτίες. Έτσι, προδιαγράφεται η περαιτέρω υποβάθμιση ή και το κλείσιμο σχολείων σε ήδη υποβαθμισμένες περιφερειακές ή αστικές περιοχές.

Η απουσία από το νέο νόμο ακόμα και του ελάχιστου στοχασμού για τα αναχρονιστικά αναλυτικά προγράμματα, τα ακατάλληλα βιβλία, τον εξουθενωτικό όγκο της διδακτέας ύλης, την αποσπασματικότητα της γνώσης, τον εξετασιοκεντρικό χαρακτήρα του σχολείου, την εξώθηση στην παραπαιδεία, την εκμηδένιση του ελεύθερου χρόνου των παιδιών και την ισοπέδωση της παιδικής και εφηβικής ηλικίας, αλλά και η απουσία ουσιαστικής στήριξης και πολύπλευρης στήριξης του εκπαιδευτικού και του έργου του, το καθιστά συνολικά απαράδεκτο.
Τέλος, οι επιχειρούμενες αναδιαρθρώσεις -με πρόσχημα την οικονομική κρίση- που ισοπεδώνουν κάθε έννοια εργασιακής αξιοπρέπειας, καθώς και η αποδόμηση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης, μέσα από το νέο διοικητικό μοντέλο ‘Καλλικράτης’, έρχονται συμπληρωματικά με το πολυνομοσχέδιο να μετατρέψουν το δημόσιο σχολείο σε ένα γραφειοκρατικό μηχανισμό, που θα λειτουργεί με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια, ανασφαλείς και φοβισμένους εκπαιδευτικούς, που θα συμβάλουν στην παραγωγή εξίσου εργασιακά ισοπεδωμένων, ανασφαλών και φοβισμένων ανθρώπων.