ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ Α΄ ΕΛΜΕ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ Α΄  ΕΛΜΕ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

«Δεν ξέρουμε τι είναι πιο απεχθές. Η εικόνα ενός ανθρώπου που δέχεται επίθεση από ανεγκέφαλους τραμπούκους ή οι -γεμάτες υποκρισία- ανακοινώσεις που ακολουθούν  το γεγονός. Αυτό το άθλιο έργο ξαναείδαμε μετά  την επίθεση εναντίον του βουλευτή Κ. Χατζηδάκη.»

Με αυτά τα λόγια σχολιάζαμε την επίθεση εναντίον του βουλευτή  K. ΧΑΤΖΗΓΑΚΗ στις 15/12/10. Τα ίδια βέβαια θα μπορούσαμε να πούμε και τώρα μετά τις on camera επιθέσεις εναντίον εκπροσώπων άλλων κομμάτων από στελέχη της Χρυσής Αυγής. Μόνο που η κατάσταση είναι λίγο χειρότερη.

 Όχι βέβαια γιατί πλέον γίνεται στα φανερά αυτό που συμβαίνει τις νύχτες - και δίπλα μας - εδώ και χρόνια εναντίον μεταναστών με την ανοχή των αρχών.

 Όχι γιατί ακριβώς αυτή τη στιγμή διάλεξαν να διακηρύξουν κοινοβουλευτικά κόμματα ότι είναι «αδελφά κόμματα» με τους υπευθύνους όλης αυτής της εγκληματικής  δράσης.

Όχι γιατί όλη αυτή η υποκρισία εμποδίζει να εμπεδωθεί στο λαό και στους νέους ένα ξεκάθαρο μήνυμα για το πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να κινούνται οι πολιτικές αντιθέσεις, αφού ταυτίζει πονηρά την εγκληματική δράση με τις εργατικές κινητοποιήσεις και τις απεργίες.

 Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, το χειρότερο ελλοχεύει στις διακηρύξεις ότι όλες αυτές οι εγκληματικές πράξεις μπορούν να γίνονται εν ονόματι του Ελληνικού Έθνους. Του Έθνους εκείνου που αποτύπωσε τις αξίες του σε μύθους σαν αυτόν του Προμηθέα,  που γέννησε μορφές σαν αυτές των μεγάλων Πατέρων του 4^ΟΥ Μ.Χ. αιώνα, που ιστορικά τάχθηκε πάντα με τον αδύνατο και αντιτάχθηκε στον δυνατό με κορυφαία παραδείγματα την επανάσταση του 1821και την Εθνική Αντίσταση εναντίον των ναζί κατά τον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο. Το χειρότερο δυστυχώς ελλοχεύει στην απουσία από τον πνευματικό κόσμο μιας απόλυτης και ξεκάθαρης θέσης, ότι διακηρύξεις του τύπου «το μίσος είναι υγιές συναίσθημα όταν αυτό αφορά υπανθρώπους» όχι μόνον πρέπει να είναι πολιτικά ανάδελφες, αφού έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το Σύνταγμά μας αλλά και ηθικά απόβλητες, αφού βρίσκονται στον αντίποδα των διαχρονικών αξιών του λαού μας.

Το ΔΙΚΤΥΟ ως ανεξάρτητη συνδικαλιστική  κίνηση ασφαλώς και δεν μπορεί να έχει μια ενιαία αντίληψη για τα πολιτικά πράγματα του τόπου. Υπερασπίζεται τον σχετικά αυτόνομο χαρακτήρα που πρέπει να έχει ο συνδικαλισμός και πάνω απ’ όλα τον ιδιαίτερο ρόλο του εκπαιδευτικού. Σε αυτές τις συνθήκες αντιλαμβανόμαστε ότι οι εκπαιδευτικοί επωμίζονται ένα επιπρόσθετο καθήκον: να καλύψουν αυτό το ηθικό κενό. Γιατί όσο και αν είναι δύσκολες οι πολιτικές επιλογές που έχουμε μπροστά μας, όσες δοκιμασίες κι αν ακολουθήσουν, ό τι κι αν χάσουμε σε εισόδημα και επίπεδο ζωής,  τίποτα δεν συγκρίνεται με τον κίνδυνο να χάσει ένας λαός την ψυχή του.

Κι αυτό πάνω απ’ όλα είναι υποχρέωση των δασκάλων κάθε βαθμίδας να το υπερασπιστούν.

                                                                                        ΚΟΡΙΝΘΟΣ  14/6/12